C0R1F30

Hoxe vin " El bar ", de Álex de la Iglesia. A peli ten momentos moi bos e ten mensaxe. Os momentos bos son os de humor negro español, moi descarnado. Tamén é certo que hai partes nas que esa españolidade resúltame excesiva (mui español i mucho español). A mensaxe vai sobre a conduta das persoas e o contexto, as emocións e o que levamos dentro. O argumento da peli é que o medo ten un efecto nudista, espíndonos, facendo que amosemos os dentes. Cando os ollos non collen nas súas cuncas pasan cosas, que diría don Mariano.

MARCHAMOS

unha amiga defendía o outro día a necesidade de pousa-la mirada sobre as formas propias de espiritualidade. Referíase ao cristianismo en Europa. Falaba de recuperar e conservar.  A miña posición cando a miña amiga se pon así é profundamente reaccionaria. Con moita frecuencia os seus argumentos incomódanme, síntome distante da súa forma de ver e sentir. Como consecuencia acabei preso dunha liorta que non quería: discutindo sobre a espiritualidade de Occidente por culpa dun comentario meu sobre canta xente hai hoxe facendo ioga.  Como esta clase de situacións son frecuentes teño dado en adoptar estratexias de contención e aplacamento:  Defina vostede espiritualidade. Existe realmente unha espiritualidade occidental? De que xeito está esa espiritualidade relacionada co cristianismo? Cal é a espiritualidade dominante hoxe en Occidente? É Latinoamérica Occidente? Por que conservar e recuperar? Que hai de malo nas novas formas de espiritualidade? Que medidas prácticas ...

teño un amigo. Figúraseme unha atractiva traxedia disfrazada de terciopelo. Non fago moito caso dos meus pareceres, adoitan estar alentados polos meus demos, mais se cadra debería.

Angus Deaton é un tío que me cae ben. Xa sei que moita da dereita española está encantanda con él mais considero que é un tío honesto e intelixente. Precisamente por iso intentarei meterlle brasa. Comenta Deaton que tradicionalmente se ten defendido a intervención do Estado na economía de mercado debido á súa capacidade redistributiva: o mercado sería un mecanismo cego que distribúe sen reparar; o Estado quitaría aos ricos para, fundamentalmente, o mantemento de institucións que permiten a igualdade (escolas, hospitais e unha rede de seguridade social que protexe de determinados riscos). Tradicionalmente os defensores do mercado en contra do Estado argumentan que tal intervención pode xenerar ineficiencias dado que distorsiona os incentivos dos emprendedores, diminúe a capacidade de aforro e investimento dos capitalistas e está suxeita á corrupción política. Comenta Deaton que esta non é unha verdade universal establecida. Que moitas veces os Estados son maquinarias de distri...

Abrimos de novo este caderno. Despois dun ano tremendamente intenso no laboral e no profesional temos dous meses de descanso nos que anotaremos cousiñas por aquí. Di Kevin Durant que o trunfo dunha temporada depende de xeito crucial de como empregas o tempo de descanso. Nesas estamos.