C0R1F30

E que hai das novas masculinidades xordidas nos 70s? Falo de “Tal como éramos”  e de Woody Allen nesa época. Homes que falan de sentimentos, entre eles moitos de inseguridade, que se expoñen e ás veces perden. Son testemuña dunha novidade, de novas formas de relacionarse.

Estou a ler A Economía do Ben Común , do nobel en Economía Jean Tirole. A que denomina el internalidades? De que depende a nosa capacidade de facer asumir os seus costos ou beneficios? Facer ao suxeito consistente.  As externalidades son costos (beneficios) que son repercutidos pola actividade dun axente sobre outro. O Jean Tirole chama a internalidades constitúe un concepto econonomicamente máis problemático. Denomina internalidades ao que lles sucede, por exemplo, aos suxeitos cuxa conduta é inconsistente dende unha perspectiva intertemporal. Cando leo a Jean Tirole entendo que con ese concepto quere sinalar a aqueles costos que o suxeito económico repercute sobre si, a condutas contrarias ao propio interese. É un concepto economicamente problemático debido a como se separa do concepto de externalidade, podendo chamar a confusión.  Nunha externalidade a busca do propio interese por parte dun suxeito ten consecuencias sobre o interese doutro suxeito, máis eses dous...

Doume por ver unha serie de filmes adoptando unha perspectiva de xénero. Eses filmes nunca me chamaron a atención: Jungla de cristal ( Die Hard ) vina por primeira vez con ocasión da preparación desta entrada e vin o 50% da película, Harry el sucio ( Dirty Harry ) creo que a vira algo de neno pero nin me lembro nin causou impresión en min, Rambo cero, Terminator si que algo. O cinema negro xa é outro falar. Falarei das dúas primeiras. As sesións de visionado realiceinas este Nadal como refuxio de lacazanería interesada. Doume tamén por ver algunhas que non cadraban exactamente nin nas pelis de acción masculina dos 70s e os 80s nin no cinema negro:  The Rear window , The man who knew too much e Vertigo . Os protagonistas masculinos e a familia nas historias de detectives. No cinema negro (vin The Big Heat , While the City Sleeps , Encuentro en la Noche ) a muller, cando desexa pracer aparece como perigo da estabilidade familiar, un exceso que conducía á perdición....

Comentario sobre Pornotopia, de Paul B. Preciado. A tese de Paul B. Preciado en torno á Playboy ten como punto de referencia os novos dispositivos, substancias e tecnoloxías sexuais e o seu impacto sobre as formas de exercicio do poder, por exemplo as mudanzas involucradas pola introdución das técnicas anticonceptivas. De como o home busca dominar a esfera doméstica dun xeito novo. As técnicas anticonceptivas involucran de xeito inevitable unha crise ideolóxica do doméstico e dos coidados. Fala Preciado da importancia que adquire a mediados de século a masturbación masculina. O desenvolvemento da industria erótica desvela novas formas de entender o sexo, trátase do nacemento das revistas masculinas estilo Playboy. Hugh Hefner non inicia unha empresa senón que funda un movemento ideolóxico que reivindica ao home no fogar (en bata, zapatillas e con gorra de capitán), cunha nova sexualidade. Actúa como o fascismo coa modernidade: unha revolución reaccionaria que se opón ás for...

As identidades que foron son como cruzar as augas do Limia. As formas que adoptan as linguas son misteriosas: quen decidiu a altura dun século esquecido que en galego prescindiríase dos tempos verbais compostos? Como alguén comezou dicir “vai frío” e uns quilómetros máis alá o frío faino? Porque unha obediencia aquí si e alí non? Hoxe en día as academias e os mass media deciden as formas e os modos... quen o facía hai mil, ou mil cincocentos anos? Como se sucedían os criterios aquí e alá? Que son as fronteiras senón ríos con memoria?

Nesta entrada quería eu quitarlle razón ao Zizek. Obxectaba o Zizek que o resentimento impediría aplicar o criterio da xustiza redistributiva rawlsiano (o veo da ignorancia): cando sentimos rencor non somos quen de poñernos no lugar do outro. Para quitarlle a razón a Zizek falei eloxiosamente dos impostos. Os impostos, cando están ben deseñados funcionan como mecanismo de redistribución impersoal: entón entra en funcionamento outro veo que impide que o resentimento se encarne. E falaba de máis cousas. Mais existen outros mecanismos despersonalizadores máis importantes que os impostos en economía. Eses mecanismos actúan a traveso dunha man invisible. Ademais de guiar conduta o interese amansa feras: Cando a economía funciona o rencor disípase; cando non brota. E que sucede cando entran en xogo eses potentes motores políticos? Sucede que son postas en marcha as políticas das identidades: o rencor busca culpables. Volvendo ao interese en As Paixóns e mailos Intereses fala Hirsch...

Os uso de información privada por compañías tecnolóxicas adoita enfocarse como unha cuestión de dereitos individuais, e así é. Máis é tamén, e a min prodúceme unha maior vertixe, a dimensión ontolóxica do asunto. Existe un modelo de David Laibson, A Cue Theory of Consumption , sobre estrutura de mercado, estímulos aditivos, e condicionamento condutual. Amosa ata que punto podemos devir radicalmente outros en función da estrutura dos incentivos que nos arrodean. Está despois a charla de Zeynep Tufekci, programadora de orixe turca que ten devido en socióloga. Zeynep defende moi convincentemente que existe un conflito entre uso privado de algoritmos de condicionamento condutual, o poder que outorgan a quen os usa para condicionar a conduta de millóns de persoas e os seus efectos políticos. De feito, algo diso hai no hackeo ruso das últimas eleccións nos EUA. Dende unha perspectiva económica poderiamos dicir que eses algoritmos afectan de xeito desproporcionado ás preferencias...